نظریه بیگبنگ (مِهبانگ) چگونه کار میکند؟
برای قرنها، انسانها به ستارگان خیره شدهاند و در این اندیشه بودهاند که جهان هستی چگونه به شکل امروزی خود تکامل یافته است. این موضوع، مورد بحث مناظرههای مذهبی، فلسفی و علمی بوده است. افرادی که تلاش کردهاند تا اسرار تکامل جهان را کشف کنند، شامل دانشمندان مشهوری مانند آلبرت اینشتین (Albert Einstein)، ادوین هابل (Edwin Hubble) و استیون هاوکینگ (Stephen Hawking) میشوند. یکی از مشهورترین و پذیرفتهشدهترین مدلها برای تکامل جهان، نظریه مِهبانگ (Big bang theory) است.
اگرچه نظریه مهبانگ مشهور است، اما بهطور گستردهای نیز دچار کژفهمی شده است. یک تصور غلط رایج در مورد این نظریه این است که منشأ جهان را توصیف میکند. این دقیقا درست نیست. مهبانگ تلاشی است برای توضیح اینکه جهان چگونه از یک حالت بسیار کوچک و متراکم، به شکل امروزی خود تکامل یافته است. این نظریه تلاشی برای توضیح اینکه چه چیزی باعث آغاز آفرینش جهان شده است، یا قبل از مهبانگ چه چیزی وجود داشته است یا حتی اینکه در خارج از جهان چه چیزی وجود دارد، نیست.
یکی دیگر از تصورات غلط این است که مهبانگ نوعی انفجار بوده است. این نیز دقیق نیست. مهبانگ، انبساط جهان را توصیف میکند. در حالی که برخی از نسخههای این نظریه به یک انبساط فوقالعاده سریع (احتمالاً سریعتر از سرعت نور) اشاره میکنند، اما مهبانگ همچنان یک انفجار به معنای کلاسیک آن نیست.
خلاصه کردن نظریه مهبانگ یک چالش است. این نظریه شامل مفاهیمی است که با نحوه درک ما از جهان در تضاد است. مراحل اولیه مهبانگ بر لحظهای تمرکز دارد که در آن تمام نیروهای جداگانه جهان هستی، بخشی از یک نیروی واحد بودند. قوانین علم هر چه بیشتر به عقب نگاه کنید، شروع به از هم پاشیدن میکنند. در نهایت، شما نمیتوانید هیچ نظریه علمی در مورد آنچه در حال رخ دادن است ارائه دهید، زیرا خود علم در آنجا کاربرد ندارد.
پس نظریه مهبانگ در یک کلام چیست؟
حس چشایی چگونه کار میکند؟
کودکان در مقطع ابتدایی با حس چشایی آشنا میشوند. از بین حواس پنجگانه، به نظر میرسد این حس سادهترین آنها باشد. در این حس خبری از سلولهای مخروطی، استوانهای یا عدسی نیست. پرده گوش یا استخوانچههای ریز هم در کار نیست. با این حال، دانشمندان اطلاعات کمتری در مورد چشایی دارند تا بینایی و شنوایی، حواسی که بسیار پیچیدهتر هستند. چرا چیزی که ظاهراً ابتدایی است، اینقدر پیچیده و بحثبرانگیز است؟ چرا حس چشایی اینقدر مرموز است؟
برای شروع، بیشتر مردم طعم را با مزه اشتباه میگیرند. طعم (Taste) یک حس شیمیایی است که توسط سلولهای گیرنده تخصصی موجود در جوانههای چشایی درک میشود. مزه (Flavor)، تلفیقی از چندین حس است. برای درک مزه، مغز نهتنها محرکهای چشایی، بلکه محرکهای بویایی و احساسات لامسه و حرارتی را نیز تفسیر میکند. در مورد غذاهای تند، مغز حتی درد را به عنوان یکی از جنبههای مزه در نظر میگیرد.
آزمایش حس نیز یک علم ذهنی است، و چشایی شاید ذهنیتر از بقیه حواس باشد. برخی از افراد ویژگیهای ژنتیکی ارثی دارند که باعث میشود طعم برخی غذاها برایشان ناخوشایند باشد. برخی دیگر، که “چشندگان قوی (Supertasters)” نامیده میشوند، غلظت غیرطبیعی بالایی از گیرندههای چشایی دارند. برای کامهای حساس آنها، غذای بیمزه، طعم کاملی دارد. و همانطور که همه ما میدانیم، طعم غذا برای افراد مختلف، متفاوت است – همه ما طعمهای یکسانی را دوست نداریم.
در سالهای اخیر، دانشمندان تعریف چشایی را گسترش دادهاند و یک یا احتمالاً دو طعم اصلی را به مجموعه اصلی چهار طعم (ترش، تلخ، شیرین و شور) اضافه کردهاند. آنها “نقشه زبان”، این اصل اساسی کلاسهای زیستشناسی که مناطق متمایز چشایی را نشان میدهد، به چالش کشیدهاند. دانشمندان علوم غذایی حتی گیرندههای چشایی را دستکاری کردهاند، آنها را مسدود یا تحریک میکنند تا شیرینکنندهها و نمک را از غذا حذف کنند، بدون اینکه از مزه آن بکاهند.
در این مقاله، ما در مورد فیزیولوژی و روانشناسی چشایی یاد خواهیم گرفت.
عیوب انکساری چشم چه هستند ؟
ابتدا، قبل از اینکه در مورد مشکلات شکستی بینایی (عیوب انکساری) صحبت کنیم، اجازه دهید نگاهی به نحوه عملکرد چشم شما بیندازیم. در سادهترین حالت، چشم شما مانند یک دوربین است. چشم شما دارای یک روزنه متغیر به نام مردمک (Pupil)، یک سیستم لنز شامل پوشش شفافی به نام قرنیه (Cornea) و یک لنز (Lens) کروی، یک “فیلم” قابل استفاده مجدد به نام شبکیه (Retina) و مجموعههای مختلفی از عضلات است. این عضلات اندازه روزنه، شکل سیستم لنز و حرکات چشم را کنترل میکنند. همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است، نور از قرنیه و مردمک عبور میکند، توسط لنز خم یا شکسته میشود (به نحوه عملکرد نور مراجعه کنید) و به نقطهای یا کانونی روی شبکیه میرسد، جایی که تصویر در آن شکل میگیرد.
در شبکیه، سلولهای حسی به نام میلهها یا سلولهای استوانهای (Rods) و مخروطها یا سلولهای مخروطی (Cones)، فوتونهای (Photons) نور را به سیگنالهای الکتریکی تبدیل میکنند، که سپس به مغز منتقل و توسط آن تفسیر میشوند. توانایی تمرکز نور بر روی شبکیه به شکل قرنیه و لنز بستگی دارد، که توسط شکل ارثی آنها، میزان کشش یا خاصیت ارتجاعی آنها، شکل کره چشم و مجموعههای عضلات متصل به آنها کنترل میشوند. بنابراین، وقتی به چیزی نگاه میکنید، عضلات متصل به لنز باید منقبض و منبسط شوند تا شکل سیستم لنز را تغییر دهند و جسم را حتی زمانی که چشمان شما حرکت میکنند، روی شبکیه متمرکز نگه دارند. این یک مجموعه پیچیده از حرکات عضلانی است که به طور خودکار توسط سیستم عصبی شما کنترل میشود.
آیا میتوانیم پرتو یک چراغقوه از زمین را روی ماه ببینیم؟
این یک سوال فکری خوب است زیرا شما را به این وامیدارد که در مورد نحوه عملکرد نور فکر کنید. وقتی چراغ قوه را روشن میکنید، در واقع منبعی از فوتونها (Photons) ایجاد میکنید (برای جزئیات در مورد فوتونها، به “نحوه عملکرد نور” مراجعه کنید). فوتونها چراغ قوه را ترک میکنند و بلافاصله شروع به پخش شدن در یک پرتو مخروطی شکل میکنند. به شرطی که به چیزی برخورد نکنند، هر فوتون به طور جداگانه برای همیشه در فضا حرکت میکند. بنابراین اینطور نیست که فوتونها در راه رسیدن به ماه “تمام میشوند” و متوقف میشوند. بلکه اتفاقی که میافتد این است که وقتی به ماه میرسند، فوتونها به شدت پخش شدهاند. بنابراین در هر لحظه فوتونهای بسیار کمی به چشم شما برخورد میکنند به نحوی که شما نمیتوانید نور چراغ قوه را (بر سطح ماه) تشخیص دهید.
بنابراین پاسخ سوال شما این است: “به چراغ قوه و اندازه “چشم” شما بستگی دارد.” اگر چراغ قوه مورد نظر یک چراغ قوه قلمی کوچک باشد که با دو باتری قلمی AA تغذیه میشود، و اگر چشم مورد نظر، چشم غیرمسلح شما باشد، پس پاسخ “نه” است – شما نمیتوانید نور چراغ قوه را از ماه ببینید. مخروط یک چراغ قوه معمولی تا زمانی که به ماه برسد، بسیار بزرگ میشود و فوتونها آنقدر نازک پخش میشوند که چشم شما نمیتواند آن را تشخیص دهد. اگر از یک چراغ قوه بسیار بزرگتر استفاده کنید (به عنوان مثال، یک نورافکن هواپیما)، یا اگر اندازه چشم خود را با استفاده از تلسکوپ افزایش دهید، در این صورت امکان دارد که بتوانید نور چراغ قوه را از ماه تشخیص دهید.
راه حل دیگر این است که چراغ قوه را با یک لیزر کوچک جایگزین کنید. مخروط واگرایی (Cone of divergence) یک لیزر در مقایسه با یک چراغ قوه بسیار کوچک است. به عنوان مثال، این مقاله در مورد لیزری بحث میکند که پرتو آن به قدری محکم متمرکز شده است که تا زمانی که نور به ماه برسد، فقط به یک دایره به قطر حدود نیم مایل (1 کیلومتر) واگرا شده است! شما به راحتی میتوانید نور لیزر متمرکز شده را از ماه ببینید.
راه حل دیگر این است که اندازه چشم خود را با یک تلسکوپ افزایش دهید. یک تلسکوپ، نور را از یک منطقه بزرگ با لنز یا آینه خود جمع آوری میکند. به همین دلیل است که مردم از تلسکوپهای بزرگ برای تشخیص نور ستارگان دوردست استفاده میکنند. اگرچه ستارگان در مقایسه با یک چراغ قوه، بسیار روشن هستند، اما بسیار دور نیز هستند (اکثر ستارگان سالهای نوری زیادی با ما فاصله دارند و یک سال نوری برابر با 10 تریلیون کیلومتر یا ۶ تریلیون مایل است). بنابراین، تا زمانی که نور ستاره به زمین برسد، نور آن بسیار کم نور میشود.
ستاره شناسان اکنون میتوانند نور اجرام دوردست را حتی واضحتر ببینند، به لطف تلسکوپ فضایی هابل (Hubble Space Telescope)، ابزاری قدرتمند که دیدگاه بسیار خوبی در فضا دارد. در واقع، گفته میشود که هابل میتواند نور یک کبریت را در سیاره پلوتو (Pluto) تشخیص دهد!
سؤالات متداول
نام پرتو نور چراغ قوه چیست؟
پرتو نور چراغ قوه، پرتو نور (Beam of light) نامیده می شود.
مترجم: فؤاد پورفائز
منبع: howstuffworks.com
خودروهای برقی چگونه کار میکنند؟
خودروهای برقی جذاب هستند. واقعاً همینطور است. آنها از زمان اولین نمونه خودروی برقی تاکنون، به طور چشمگیری تغییر کردهاند.
تقریباً 30 سال از آزمایش جنرال موتورز با خودروی EV1، یک وسیله نقلیه الکتریکی (EV) که بین سالهای ۱۹۹۶ و 1999 میلادی به گروه منتخبی از مشتریان اجاره داده میشد، میگذرد. امروزه، شما میتوانید تقریباً به هر نمایندگی خودرو مراجعه کنید و از میان خودروهای تمام الکتریکی، از جمله خودروهای جمع و جور مقرونبهصرفه و کامیونها و شاسیبلندهای با عملکرد بالا، انتخاب کنید.
ایستگاههای شارژ عمومی اکنون پارکینگهای فروشگاههای مواد غذایی و استراحتگاههای بزرگراهها را پر کردهاند. تلفن هوشمند شما میتواند به شما بگوید نزدیکترین ایستگاههای شارژ کجا هستند، هزینه شارژ خودروی شما چقدر خواهد بود و چه زمانی باتری خودروی شما به طور کامل شارژ میشود. سعی کنید این را برای خودتان در اواخر دهه 90 توضیح دهید (یعنی برای افراد آن زمان باورنکردنی بوده است-م).
با این حال، خودروهای برقی بدون مشکل نیستند. علیرغم ویژگیهای نوآورانه، خودروهای برقی هنوز آنقدر که خودروسازان، طرفداران محیط زیست و برخی از قانونگذاران امیدوارند، مورد استقبال قرار نمیگیرند.
اما قبل از اینکه به توضیح نحوه کارکرد خودروهای برقی – و نحوه تغییر صنعت خودرو و ایالات متحده برای پذیرش این فناوری – بپردازیم، یک توصیه داریم.
اگر هنوز یک خودروی برقی را امتحان نکردهاید، حتماً یک بار آن را برانید. این تجربهای کاملاً متفاوت از چیزی است که میدانید. خودروهای برقی بیصدا، سریع و پر از فناوری هستند.
از آنجایی که خودروهای برقی متفاوت از خودروهای بنزینی طراحی شدهاند، به طوری که وزن باتری نزدیک به زمین و به طور مساوی توزیع شده است، تمایل دارند تا کنترلپذیری بهتری داشته باشند. و به لطف گشتاور فوری و پیشرانههای سادهتر، خودروهای برقی تقریباً همیشه میتوانند خودروهای بنزینی را در مسابقه صفر تا 60 شکست دهند. رانندگی با آن لذتبخش است؟ شرط میبندم.
قرقره و طناب چطور کار میکند؟
اگر تا به حال به انتهای یک جرثقیل نگاه کرده باشید، یا اگر تا به حال از یک بالابر موتور یا یک سیم بکسل استفاده کرده باشید، یا اگر تا به حال به تجهیزات یک قایق بادبانی نگاه کرده باشید، حتماً یک طناب و قرقره (Block and tackle) (قرقره مرکب) را در حال کار دیدهاید. قرقره مرکب چیدمانی از طناب و قرقرهها است که به شما امکان میدهد نیرو را با مسافت مبادله کنید (نیرو را به جا به جایی تبدیل کنید-م). در این مطلب، ما به نحوه عملکرد یک قرقره مرکب نگاهی خواهیم انداخت و همچنین چندین وسیله افزایشدهنده نیرو (force-multiplying devices) را بررسی خواهیم کرد!
آیا سرعت تاریکی وجود دارد؟
دانشمندان مدتهاست که سرعت نور را تقریباً 300,000,000 متر بر ثانیه، یا حدود 186,000 مایل بر ثانیه تعیین کردهاند (منبع: ناسا). در حالی که ممکن است منطقی به نظر برسد که وجود سرعت نور به این معنی است که باید راهی برای تعیین سرعت تاریکی (Speed of darkness) وجود داشته باشد، این لزوماً درست نیست. در حالی که ممکن است بتوان سرعت تاریکی را تعریف کرد، این تعیین به شدت به این بستگی دارد که شما تاریکی را چگونه تعریف کنید.
به گفته نیل دگراس تایسون (Neil deGrasse Tyson)، اخترفیزیکدان برجسته، اگر بخواهیم دقیق صحبت کنیم، تاریکی صرفاً فقدان نور است و بنابراین هیچ سرعتی ندارد. به نظر او، ایده سرعت تاریکی چیزی بیش از یک استعاره شاعرانه نیست و جایگاهی در بحث علمی مشروع ندارد (منبع: StarTalk).
با این حال، اگر مفهوم تاریکی را گسترش دهید، ممکن است به نظر برسد که تاریکی سرعت خاص خود را دارد. یک نقطه تاریک را در یک پرتو نور در نظر بگیرید، که ممکن است با قرار دادن یک تکه پارچه یا جسم دیگر روی بخشی از منبع نور ایجاد شود. در حالی که این نقطه تاریک ممکن است معیارهای سختگیرانه برای تاریکی مطلق را نداشته باشد، با همان سرعتی حرکت می کند که بقیه نورهای بدون مانع این کار را میکنند (منبع: دانشگاه ایلینوی (Illinois)). همین تعریف از سرعت تاریکی باز هم درست است اگر تاریکی را برابر با مدت زمانی در نظر بگیرید که طول می کشد تا با خاموش شدن برق، نور از بین برود – باز هم، سرعت تاریکی در این حالت برابر با سرعت نور است.
اگر تفسیر تاریکی را کمی بیشتر گسترش دهیم و سرعت ماده تاریک (Speed of dark matter) را در نظر بگیریم چه؟ این انرژی مرموز 80 درصد از کل ماده موجود در جهان را تشکیل می دهد. در یک مطالعه در سال 2013، دانشمندان تعیین کردند که ماده تاریک باید سرعتی معادل 54 متر بر ثانیه یا 177 فوت داشته باشد – که در مقایسه با سرعت نور کند است (منبع: Armendariz-Picon and Neelakanta). البته، سرعت ماده تاریک در این مقطع، تئوری است، زیرا این ماده عمدتاً از حرکت باز ایستاده است و ترجیح میدهد هالههایی در اطراف کهکشانها در سراسر جهان تشکیل دهد. رقم 54 متر بر ثانیه، سرعت آن را در زمان شکلگیری اولیه جهان تخمین زده است و به این صورت برآورد شده که اگر ماده تاریک هنوز در حال حرکت بود، امروز با چه سرعتی می توانست حرکت کند (منبع: Woo).
در نهایت، در نظر بگیرید که اگر تعریف تاریکی را به سیاهچالهها تعمیم دهیم، چه اتفاقی میافتد، سیاهچالههایی که فاقد نور هستند. در سال 2013، محققان دریافتند که یک سیاهچاله عظیم که بیش از 2 میلیون مایل (3.2 میلیون کیلومتر) عرض دارد، با سرعتی حدود 84 درصد سرعت نور میچرخد (منبع: Fazekas).
پرسشهای متداول درباره سرعت تاریکی
سرعت نور بر حسب مایل چقدر است؟
دانشمندان مدتهاست که سرعت نور را تقریباً 300,000,000 متر بر ثانیه یا حدود 186,000 مایل بر ثانیه تعیین کردهاند.
سرعت تاریکی چقدر است؟
یک مطالعه در سال 2013 نشان داد که ماده تاریک باید سرعتی معادل 54 متر بر ثانیه داشته باشد. این سرعت بسیار کمتر از سرعت نور است. اما به خاطر داشته باشید که ما در مورد ماده تاریک صحبت میکنیم.
سرعت تاریکی چقدر سریع است؟
به گفته نیل دگراس تایسون، اخترفیزیکدان برجسته، به طور دقیق، تاریکی صرفاً نبود نور است و بنابراین هیچ سرعتی ندارد.
آیا چیزی سریعتر از سرعت نور وجود دارد؟
هیچ چیزی سریعتر از سرعت نور مشاهده نشده است، اما از نظر تئوری ممکن است.
آیا چیزی به نام سرعت تاریکی وجود دارد؟
در یک مطالعه در سال 2013، دانشمندان تعیین کردند که ماده تاریک باید سرعتی معادل 54 متر بر ثانیه یا 177 فوت داشته باشد – که در مقایسه با سرعت نور کند است.
نویسنده: Bambi Turner
مترجم: فؤاد پورفائز
منبع: howstuffworks.com
ویتامینها چه هستند و چگونه کار میکنند؟
اگر مقاله «سلولها چگونه کار میکنند» را خوانده باشید، میدانید که DNA الگویی برای ایجاد آنزیمهای (Enzymes) مختلف است. آنزیمها به سلولها کمک میکنند تا واکنشهای شیمیایی را انجام دهند. یک سلول در واقع فقط یک ماشین شیمیایی بسیار پیچیده است.
ویتامین (Vitamin) یک مولکول کوچک است که بدن شما برای انجام یک واکنش خاص به آن نیاز دارد. بدن شما هیچ راهی برای تولید مولکولهای ویتامین بهخودیخود ندارد، بنابراین مولکولهای ویتامین باید از طریق غذایی که میخورید وارد شوند. بدن انسان حداقل به 13 ویتامین مختلف نیاز دارد:
درون بدن، ویتامینها به روشهای منحصر به فرد زیادی استفاده میشوند. به عنوان مثال، یکی از نقشهای اصلی ویتامین A در تولید شبکیه چشم (Retinal) است. شبکیه در میلهها یا سلولهای استوانهای (Rods) و مخروطها یا سلولهای مخروطی (Cones) چشم شما برای حس کردن نور استفاده میشود. هیچ راهی برای بدن شما وجود ندارد که بدون ویتامین A شبکیه تولید کند، و بدون شبکیه نمیتوانید ببینید.
ویتامینهای B مختلف، اغلب در ساختار آنزیمهای (Enzymes) مختلفی که یک سلول تولید میکند جاسازی شدهاند. به عنوان مثال، آسپارتات آمینوترانسفراز (Aspartate aminotransferase) آنزیمی کبدی است که آمینها (Amines) را بین اسیدهای آمینه (Amino acids) جا به جا میکند. هر نسخه از آنزیم حاوی دو مولکول ویتامین B6 است و بدون این مولکولها، این آنزیم نمیتواند کاری انجام دهد.
یکی از کاربردهای ویتامین C در تشکیل کلاژن (Collagen) است. کلاژن توسط ریبوزومهای (Ribosomes) خاص در سلولهای خاص تولید میشود و سپس از سلولها خارج میشود تا شبکههای کلاژنی را تشکیل دهد. در طی فرآیند تشکیل کلاژن، بدن باید هیدروکسی پرولین (Hydroxylproline) را از اسید آمینه پرولین (Proline) تولید کند. ویتامین C برای این واکنش ضروری است. بدون ویتامین C، کلاژن نمیتواند تولید شود — اولین نشانههای این امر رگهای خونی بسیار ضعیف (و به راحتی شکسته شونده) و دندانهای لق (که توسط کلاژن در جای خود نگه داشته میشوند) هستند.
بدن قادر به ذخیره برخی از ویتامینها مانند ویتامین A است (تا یک سال ذخیره آن در کبد شما انجام میشود). ویتامینهای دیگر باید به طور مکرر دوباره تأمین شوند.
مترجم: فؤاد پورفائز
منبع: howstuffworks.com
ریزپردازندهها چگونه کار میکنند؟
کامپیوتری که از آن برای خواندن این صفحه استفاده میکنید، برای انجام وظایف خود از یک ریزپردازنده بهره میبرد. ریزپردازنده، قلب هر کامپیوتر معمولی است، چه یک دستکتاپ یا دستگاه رومیزی باشد، چه یک سرور یا یک لپتاپ. انواع مختلفی از ریزپردازندهها وجود دارد، اما همه آنها تقریباً کار یکسانی را به روشی مشابه انجام میدهند.
یک ریزپردازنده – که با نام CPU یا واحد پردازش مرکزی (Central Processing Unit) نیز شناخته میشود – یک موتور محاسباتی کامل است که بر روی یک تراشه واحد ساخته میشود. اولین ریزپردازنده، Intel 4004 بود که در سال 1971 معرفی شد. 4004 توانایی چندانی نداشت – تنها کاری که میتوانست انجام دهد جمع و تفریق بود و آن را هم فقط 4 بیت در هر زمان میتوانست انجام دهد. اما شگفتانگیز بود که همه چیز روی یک تراشه قرار داشت. قبل از 4004، مهندسان کامپیوترها را یا از مجموعهای از تراشهها یا از اجزای گسسته (ترانزیستورهایی که یکی یکی سیمکشی شده بودند) میساختند. 4004 یکی از اولین ماشینحسابهای الکترونیکی قابل حمل را مجهز کرد.
اگر تا به حال از خود پرسیدهاید که ریزپردازنده موجود در کامپیوتر شما چه کاری انجام میدهد، یا اگر تا به حال به تفاوت بین انواع ریزپردازندهها فکر کردهاید، پس به خواندن ادامه دهید. در این مقاله، خواهید آموخت که چگونه تکنیکهای منطق دیجیتال نسبتاً ساده به یک کامپیوتر اجازه میدهند تا کار خود را، چه بازی کردن باشد و چه بررسی املایی یک سند، انجام دهد!
بینایی چگونه کار میکند؟
تابش نور از خورشید در مرکز منظومه شمسی تصادفی نیست، نور محرک حیات است. تصور جهان و زندگی بدون نور دشوار است.
حس کردن نور در بین موجودات زنده تقریباً همهگیر است. گیاهان از طریق فتوسنتز (Photosynthesis) از نور برای رشد استفاده میکنند. حیوانات از نور برای شکار یا حس کردن و فرار از دست شکارچیان بهره میبرند.
برخی میگویند که این توسعه بینایی استریوسکوپی (Stereoscopic)(سهبعدی – مترجم)، همراه با توسعه مغز بزرگ انسان و آزاد شدن دستها از حرکت بود که به انسانها اجازه داده است تا به چنین سطح بالایی تکامل یابند. در این مقاله، به بررسی عملکرد شگفتانگیز چشم انسان خواهیم پرداخت!
