آیا تا به حال فکر کرده‌اید که …
- چرا در فضا گرانش (جاذبه) وجود ندارد؟
- آیا گرانش در همه جا وجود دارد؟
- فاصله چه تأثیری بر گرانش دارد؟
آیا تا به حال فیلم‌هایی از فضانوردان (کیهان‌نوردان) در فضا در حال رفتن به “پیاده روی فضایی” دیده‌اید؟ اگر چنین است، می‌دانید که آن‌ها به گونه‌ای که روی زمین دارند راه می‌روند به نظر نمی‌رسند و به نوعی آن‌ها در اطراف شناور هستند .
این‌جا روی زمین، وقتی توپی را رها می‌کنید، به زمین می‌افتد. این به خاطر وجود نیروی قدرتمند گرانش است؛ اما در فضا همه چیز شناور است. چرا این‌طور است؟
آیا ممکن است به این دلیل باشد که در فضای بیرونی هوا وجود ندارد؟ یا شاید به این دلیل است که قوانین فیزیک در فضای ماورای جو اعمال نمی‌شود؟
دانشمندان به شما خواهند گفت که قوانین فیزیک واقعاً در فضای خارج از ماورای جو نیز اعمال می‌شوند، پس این کمبود هوا نیست که دلیل فقدان گرانش است. پس آن‌جا چه خبر است؟ چرا گرانش در فضا وجود ندارد؟
همان دانشمندان بلافاصله سوء تفاهم شما را رفع می‌کنند. جاذبه در همه‌جا وجود دارد… حتی در فضا!
پس دلیل احساس بی‌وزنی که فضانوردان در فضای بیرونی تجربه می‌کنند چیست؟
چندین عامل وجود دارد که این موضوع را توضیح می‌دهد .
هر چیزی که جرم داشته باشد، جاذبه ایجاد می‌کند. گرانش تولید شده توسط خورشید، زمین، ماه و سایر سیارات در سراسر فضای بیرونی نیز امتداد دارد. با این حال، اثر آن گرانش با افزایش فاصله، کاهش می‌یابد. در فواصل بسیار زیاد، گرانش اعمال‌شده بر روی یک جسم خاص ممکن است تقریباً صفر باشد، اما هرگز به طور کامل بی‌گرانشی وجود نخواهد داشت.
با این حال، فاصله به تنهایی، دلیل احساس بی‌وزنی فضانوردان نیست. برای این‌که جوری احساس کنید که به دلیل فاصله زیاد، اصلاً جاذبه وجود ندارد، فاصله باید بسیار بسیار زیاد باشد. به عنوان مثال، در مدار ایستگاه فضایی بین‌المللی، که تقریباً 250 مایل (تقریباً ۴۰۲ کیلومتر) بالاتر از زمین قرار دارد، کشش گرانشی زمین هنوز حدود 90 درصد چیزی است که در سطح زمین وجود دارد .
احساس بی وزنی فضانوردان را می‌توان به رابطه آن‌ها با سفینه‌ی فضایی (فضاپیما) که در آن هستند، توضیح داد. فضانوردان در سفینه‌های فضایی در فضای بیرونی زمین، به همان شکلی که سفینه‌های فضایی آن‌ها تحت تأثیر جاذبه قرار می‌گیرند از آن تأثیر می‌گیرند. هر دوی آن‌ها در حال چرخش به دور زمین هستند، به این معنی که آن دو (هم فضانورد و هم فضاپیما) همزمان با سقوط به سمت زمین هستند، در حال سقوط به جوانب هستند .
در روی زمین، فضانوردان نیروی گرانش را به صورت وزن احساس می‌کنند، زیرا سطح زمین از سقوط آن‌ها جلوگیری می‌کند. با این حال، در فضای بیرونی، هیچ زمینی وجود ندارد تا مانع سقوط شود. وقتی فضانوردان با سرعتی مشابه سفینه خود به دور زمین می‌چرخند و به سمت زمین سقوط می‌کنند، احساس بی‌وزنی می‌کنند، گویی جاذبه‌ای وجود ندارد.
گرانش در همه جا وجود دارد، حتی در فضا. گرانش ممکن است در فواصل دور آن‌قدر کوچک باشد که تقریباً غیرقابل تشخیص باشد. با این حال، در نزدیکی زمین، فضانوردان این احساس بی‌وزنی را نه به دلیل نبود گرانش، بلکه به این دلیل که با همان سرعت سفینه فضایی خود سقوط می‌کنند و هیچ زمینی برای توقف سقوط آن‌ها و ایجاد احساس وزن وجود ندارد، احساس می‌کنند.
ما منتظر نظرات شما هستیم.
مترجم و گردآورنده: مهرزاد تاره
منبع اصلی مطلب: wonderopolis.org
