توضیح: یک تپ‌اختر (pulsar) آرام، در قلب CTA 1 وجود دارد. این بقایای ابرنواختر، در سال 1960 به عنوان منبعی برای انتشار امواج در محدوده طول موج‌های رادیویی توسط ستاره‌شناسان کشف شد و از آن زمان به عنوان نتیجه انفجار مرگ‌آمیز یک ستاره عظیم شناخته شده است.
اما هیچ پالس رادیویی از تپ‌اختر مورد انتظار، یعنی ستاره نوترونی در حال چرخش، باقیمانده از هسته درهم‌فروپاشیده آن ستاره عظیم، شناسایی نشد.
حدود 10000 سال پس از انفجار اولیه ابرنواختر، این ابر زباله بین ستاره‌ای، در طول موج‌های نور مرئی ضعیف و محو به نظر می‌رسد.
تابش طول موج مرئی CTA 1 از جبهه‌های شوکِ هنوز در حال گسترش آن، در این تصویر تلسکوپی عمیق نشان داده شده است، فریمی که حدود 2 درجه در عرض یک میدان ستاره‌ای در صورت فلکی شمالی قیفاووس (Cepheus) گسترش دارد.
در حالی که از آن زمان تاکنون هیچ تپ‌اختری در محدوده‌ی طول موج‌های رادیویی کشف نشده است، در سال 2008 تلسکوپ فضایی پرتو گامای فرمی (Fermi Gamma-ray Space Telescope)، تابش پالسی یا ضربانی از CTA 1 را شناسایی کرد و ستاره نوترونی در حال چرخشِ باقیمانده از ابرنواختر را شناسایی کرد.
این منبع به عنوان اولین منبع در کلاس رو به رشد تپ‌اخترهایی شناخته شد که در طول موج‌های رادیویی بی‌صدا هستند اما در پرتوهای گامای پرانرژی، پالس یا ضربان تولید می‌کنند.
منبع: ناسا
Supernova Remnant CTA 1
2024 August 23
Image Credit & Copyright: Thomas Lelu
