توضیح: ستارگان عظیم در کهکشان راه شیری ما زندگی تماشایی دارند. کوره‌های هسته‌ای آنها که از ابرهای کیهانی بزرگ فرو می‌ریزند مشتعل می‌شوند و عناصر سنگینی در هسته خود ایجاد می‌کنند. تنها پس از چند میلیون سال برای پرجرم‌ترین ستارگان، مواد غنی‌شده دوباره به فضای بین ستاره‌ای منفجر می‌شوند، جایی که ستاره‌سازی می‌تواند دوباره آغاز شود.
ابر خرده‌ریز‌های در حال انبساط که به نام ذات‌الکرسی آ (Cassiopeia A) شناخته می‌شود، نمونه‌ای از این مرحله نهایی چرخه حیات ستاره‌ای است. نور حاصل از انفجار ابرنواختری (supernova explosion) که این بقایا را ایجاد کرد، برای اولین بار در حدود 350 سال پیش در آسمان سیاره زمین دیده شده است، اگرچه 11000 سال طول کشید تا آن نور به ما برسد.
این تصویر واضح دوربین NIRCam از تلسکوپ فضایی جیمز وب رشته‌ها و گره‌های هنوز داغ موجود در باقیمانده ابرنواختر را نشان می‌دهد. پوسته سفید و دود مانند بیرونی موج انفجار در حال انبساط، حدود 20 سال نوری وسعت دارد. مجموعه‌ای از پژواک‌های نور از انفجار فاجعه‌آمیز این ستاره عظیم نیز در تصاویر دقیق وب از محیط بین‌ستاره‌ای اطراف شناسایی شده‌اند.
منبع: ناسا
Supernova Remnant Cassiopeia A
2025 January 17
Image Credit: NASA, ESA, CSA, STScI; D. Milisavljevic (Purdue University), T. Temim (Princeton University), I. De Looze (University of Gent)
