هر چیزی که آغازی دارد، پایانی هم دارد. مثل زمین. زمین برای مدت بسیار طولانی دوام خواهد داشت و پایان آن میلیاردها سال پس از رفتن هر کسی که اکنون در اینجا زنده است فرا خواهد رسید.
قبل از اینکه در مورد آینده سیاره خود صحبت کنیم، بیایید تاریخچه آن و زمان ظهور حیات در آن را مرور کنیم. تاریخ بشر در مقایسه با تاریخ زمین بسیار بسیار کوتاه است.
زمین حداقل 4 میلیارد سال سن دارد
سیاره ما حدود 4.6 میلیارد سال پیش از ابر غول پیکری از گاز و غبار در فضا که سحابی نامیده می‌شود، تشکیل شده است. اولین قاره ممکن است در اوایل 4.4 میلیارد سال پیش، روی سطح آن شکل گرفته باشد.
اتمسفر زمین اولیه حاوی اکسیژن نبود، بنابراین اگر انسان در آن زمان وجود می‌داشت اتمسفر برایش سمی بود. اتمسفر آن زمان با جو زمین امروز که حدود 21 درصد اکسیژن است بسیار متفاوت بود. بسیاری از اشکال زندگی، از جمله انسان، برای زندگی به اکسیژن نیاز دارند.
این اکسیژن از کجا آمده است؟ دانشمندان بر این باورند که اکسیژن اتمسفر حدود 2.4 میلیارد سال پیش در تغییری که آن را رویداد اکسیژن‌زایی بزرگ (Great Oxidation Event) می نامند شروع افزایش کرد.
برای مدتی طولانی فقط میکروارگانیسم‌های کوچکی در سطح زمین وجود داشتند. برخی از آنها توانایی تولید انرژی از نور خورشید را پیدا کردند، روشی که امروزه گیاهان انجام می‌دهند. همانطور که آنها این کار را انجام دادند، اکسیژن آزاد کردند. این اکسیژن وارد اتمسفر شد و امکان تکامل اشکال پیچیده‌تری از حیات را فراهم کرد.
البته این کار خیلی طول کشید. اولین حیوانات، که احتمالاً اسفنج‌های دریایی بوده‌اند، احتمالاً حدود 660 میلیون سال پیش ظاهر شدند. بسته به اینکه انسان را چگونه تعریف کنیم، انسان‌ها در آفریقا بین 200000 سال تا 2 میلیون سال پیش ظهور کردند و از آنجا در همه جا پراکنده شدند.
زمین برای میلیاردها سال دیگر اینجا خواهد بود
اکنون، همانطور که در مورد آینده زمین فکر می‌کنیم، می‌دانیم که دو عامل اساسی وجود دارد که انسان‌ها برای زندگی در اینجا به آن نیاز دارند.
اول اینکه خورشید بیشتر انرژی مورد نیاز موجودات زنده روی زمین را برای بقای آنها فراهم می‌کند. گیاهان از نور خورشید برای رشد و تولید اکسیژن استفاده می‌کنند. حیوانات – از جمله انسان – به طور مستقیم یا غیرمستقیم برای غذا و اکسیژن به گیاهان متکی هستند.
چیز دیگری که زمین را برای زندگی، قابل سکونت می‌کند این است که سطح سیاره ما همچنان در حال حرکت و جابجایی است. این محیط سطحیِ دائماً در حال تغییر، الگوهای آب و هوایی و تغییرات شیمیایی را در اقیانوس‌ها و قارّه‌ها ایجاد می‌کند که باعث تکامل حیات در زمین شده است.
حرکت تکه‌های غول پیکر لایه بیرونی زمین که صفحات تکتونیکی نامیده می‌شوند توسط گرمای درون زمین انجام می‌شود. این منبع گرما، داخل زمین را برای میلیاردها سال گرم نگه می‌دارد.
بنابراین، چه چیزی تغییر خواهد کرد؟ دانشمندان تخمین می‌زنند که خورشید تا 5 میلیارد سال دیگر همچنان می‌درخشد. اما به تدریج روشن‌تر و روشن‌تر خواهد شد و زمین بیشتر و بیشتر گرم خواهد شد.
این گرم‌شدن آنقدر کند است که ما متوجه آن نمی‌شویم. در حدود 1 میلیارد سال دیگر، سیاره ما دیگر برای حفظ اقیانوس‌ها روی سطح خود برای حفظ حیات بسیار داغ خواهد بود. با توجه به اینکه میانگین طول عمر انسان حدود 73 سال است این اتفاق معادل حدود 13 میلیون عمر انسان است.
مدتها پس از آن – حدود 5 میلیارد سال دیگر – خورشید ما به ستاره‌ای بزرگ‌تر تبدیل می‌شود که ستاره‌شناسان آن را «غول سرخ» می‌نامند، که در نهایت زمین را خواهد بلعید. همانطور که سیاره ما بیش از 4 میلیارد سال قبل از ظهور انسان وجود داشته است، 4 تا 5 میلیارد سال دیگر نیز دوام خواهد داشت، یعنی مدتها پس از اینکه برای انسان غیرقابل سکونت شود.
منبع: howstuffworks.com
نویسنده: Shichun Huang
ترجمه: کادر اجرایی خانه علم
