توضیح: گم‌شدن در رشته‌های پیچیده، حلقه‌دار و پیچ‌خورده باقیمانده ابرنواختر سیمیس 147 (Simeis 147) آسان است.
این سحابی رشته‌ای که با نام شارپلس 2-240 (Sharpless 2-240) نیز فهرست‌بندی شده است، با نام مستعار سحابی اسپاگتی (Spaghetti Nebula) شناخته می‌شود.
این ساختار گازی چشمگیر که در نزدیکی مرز صورت‌های فلکی گاو (ثور) (Taurus) و ارابه‌ران (Auriga) دیده می‌شود، تقریباً 3 درجه در آسمان، معادل 6 ماه کامل را پوشش می‌دهد.
در فاصله تخمینی 3000 سال نوری، این ابر بازمانده ستاره‌ای، حدود 150 سال نوری عرض دارد.
این تصویر ترکیبی شامل داده‌هایی است که از طریق فیلترهای باند باریک با جداسازی تشعشعات گازهای درخشان هیدروژن (قرمز) و اکسیژن (آبی) گرفته شده است.
بقایای این ابرنواختر، تقریباً 40000 سال سن دارد، به این معنی که نور حاصل از این انفجار عظیم ستاره‌ای برای اولین بار زمانی که ماموت‌های پشمالو آزادانه بر روی زمین پرسه زدند به زمین رسیده است.
علاوه بر ایجاد بقایای در حال انبساط، این فاجعه کیهانی، یک تپ‌اختر (pulsar) را هم به جا گذاشته است: یک ستاره نوترونی در حال چرخش که بقایای هسته ستاره اصلی است.
منبع: ناسا
Supernova Remnant Simeis 147
2024 February 27
Image Credit & Copyright: Stéphane Vetter (Nuits sacrées)
