توضیح: در سال 46 قبل از میلاد، ژولیوس سزار سیستم تقویم را اصلاح کرد. بر اساس توصیه‌های اخترشناس سوسیجنس (Sosigenes) از اسکندریه، تقویم جولیان (Julian calendar؛ اقتباس از نام جولیوس سزار) شامل یک روز کبیسه (leap day) در هر چهار سال می‌شد تا این حقیقت که طول یک سال زمین، کمی بیشتر از ۳۶۵ روز است را در نظر بگیرد.
در اصطلاح امروزی، زمانی که سیاره زمین طول می‌کشد تا یک بار به دور خورشید بچرخد، به طور میانگین 365.24219 روز خورشیدی است. بنابراین اگر سال‌های تقویم دقیقاً شامل 365 روز می‌شدند، هر 4 سال، یک روز از سال زمین دور می‌شدند و در نهایت ماه جولای (به نام خود ژولیوس سزار) {به جای تابستان} در زمستان نیمکره شمالی رخ می‌داد.
با اتخاذ یک سال کبیسه با افزودن یک روز اضافی در هر چهار سال، سال تقویم جولیانی بسیار کمتر جا به جا خواهد شد.
در سال 1582 پاپ گریگوری سیزدهم، تنظیم دقیق‌تری را ارائه کرد که طی آن روزهای کبیسه نباید در سال‌هایی که به 00 ختم می‌شوند رخ دهند، مگر اینکه عدد آن سال‌ها بر 400 تقسیم‌پذیر باشند. این سیستم تقویم گریگوری (Gregorian Calendar) همانی است که امروزه به طور گسترده مورد استفاده است.
البته، اصطکاک جزر و مدی در سیستم زمین و ماه، چرخش زمین را کند می‌کند و به تدریج، روز را حدود 1.4 میلی ثانیه در هر قرن طولانی‌تر می‌کند. یعنی حدود 4 میلیون سال دیگر، نیازی به روزهای کبیسه مانند امروز نخواهد بود.
این سکه نقره رومی، معادل یک دینار (denarius)، ژولیوس سزار (سمت چپ) و ونوس، الهه رومی عشق را نشان می‌دهد.
منبع: ناسا
Julius Caesar and Leap Days
2024 February 29
Image Credit & License: Classical Numismatic Group, Inc., Wikimedia
