توضیح: نور ترکیبی ستارگان در امتداد کهکشان راه شیری، توسط این ابرهای غبار کیهانی منعکس می‌شود که 300 سال نوری یا بیشتر در بالای صفحه کهکشان ما امتداد دارند.
این ابرهای غبارآلود سیروس یا پَرسای کهکشانی که برای برخی به عنوان «سحابی‌های شار یکپارچه» (integrated flux nebulae) شناخته می‌شوند و معمولاً در عرض‌های جغرافیایی کهکشانی بالا یافت می‌شوند، کم نور هستند. اما آنها را می‌توان در مناطق وسیعی از آسمان، به سمت قطب شمال و جنوب کهکشان ردیابی کرد. علاوه بر انعکاس نور ستارگان، مطالعات نشان می‌دهد که ابرهای غبار، لومینسانس یا یک درخشندگی کم‌رنگِ مایل به قرمز ایجاد می‌کنند، زیرا ذرات غبار بین ستاره‌ای، تابش فرابنفش نامرئی را به نور قرمز مرئی تبدیل می‌کنند.
این تصویر بسیار عمیق و با میدان دید وسیع، علاوه بر ثبت ستاره‌های راه شیری و کهکشان‌های پس‌زمینه‌ی دوردست، مجموعه‌ای از سیروس‌های کهکشانی کم‌نور موسوم به ماندل ویلسون 9 (Mandel Wilson 9) را نمایش می‌دهد. این تصویر، بیش از سه درجه در سراسر آسمان سیاره زمین، به سمت صورت فلکی جنوبی مرغ بهشتی (Apus) را در بر می‌گیرد.
منبع: ناسا
Galactic Cirrus: Mandel Wilson 9
2023 July 21
Image Credit & Copyright: Gabriel Rodrigues Santos
