حتماً میدانید که آهنرباها (magnets) فلزات خاصی را جذب میکنند و دارای قطب شمال و جنوب هستند. قطبهای مخالف یکدیگر را جذب میکنند در حالی که قطبهای موافق یکدیگر را دفع میکنند. میدانهای مغناطیسی (Magnetic Field) و الکتریکی (electrical Field) به هم مرتبط هستند و مغناطیس همراه با گرانش و نیروهای قوی و ضعیف اتمی یکی از چهار نیروی اساسی در جهان است.
اما هیچ یک از این حقایق به اساسیترین سؤال پاسخ نمیدهد: دقیقاً چه چیزی باعث میشود آهنربا به فلزات خاصی بچسبد؟ یا چرا به فلزات دیگر نمیچسبند؟ چرا آنها بسته به موقعیت خود یکدیگر را جذب یا دفع میکنند؟ و چه چیزی باعث میشود که آهنرباهای نئودیمیوم (Neodymium Magnets) بسیار قویتر از آهنرباهای سرامیکی (Ceramic Magnets) باشد که ما در کودکی با آنها بازی میکردیم؟
برای درک پاسخ به این سؤالات، داشتن یک تعریف اولیه از آهنربا کمک میکند. آهنرباها (Magnets) اجسامی هستند که میدانهای مغناطیسی تولید میکنند و فلزاتی مانند آهن، نیکل و کبالت را جذب میکنند. خطوط نیروی میدان مغناطیسی از آهنربا از قطب شمال خارج شده و وارد قطب جنوب آن میشود. آهنرباهای دائمی یا سخت (Permanent or Hard Magnets) همیشه میدان مغناطیسی خود را ایجاد میکنند. آهنرباهای موقت یا نرم (Temporary or Soft Magnets) در حضور میدان مغناطیسی و برای مدت کوتاهی پس از خروج از میدان، میدان مغناطیسی تولید میکنند. آهنرباهای الکتریکی تنها زمانی میدان مغناطیسی تولید میکنند که الکتریسیته از سیمپیچهای سیم آنها عبور کند.
از آنجایی که الکترونها و پروتونها آهنرباهای بسیارریزی هستند، همه مواد دارای نوعی خاصیت مغناطیسی هستند. با این حال، در بیشتر مواد، نحوه چرخش الکترونها در جهت مخالف، خواص مغناطیسی اتم را خنثی میکند. فلزات، رایجترین گزینهها برای تولید آهنربا هستند. اگرچه برخی از آنها از فلزات ساده ساخته شدهاند، اما ترکیبی از فلزات – به نام آلیاژ (Alloys) – آهنرباهایی با قدرتهای مختلف تولید میکند. مثلا:
• فریتها (Ferrites) یا آهنرباهای سرامیکی (ceramic magnets): این آهنرباها مانند آهنرباهای یخچال و آزمایشهای علوم دبستانی هستند. آنها حاوی اکسید آهن (Iron Oxide) و سایر فلزات در یک کامپوزیت سرامیکی (Ceramic Composite) هستند. آهنربای سرامیکی معروف به لودستون (Lodestone) یا مگنتیت (Magnetite)، اولین ماده مغناطیسی بود که به طور طبیعی کشف شد. اگرچه آهنربای سرامیکی برای مدت طولانی وجود داشته است، اما آنها تا سال ۱۹۵۲ به صورت تجاری تولید نشدند. اگرچه آنها رایج هستند و خاصیت مغناطیسی خود را حفظ میکنند، ولی میدان مغناطیسی ضعیفتری (معروف به محصول انرژی) نسبت به انواع دیگر آهنرباها دارند.
• آهنرباهای آلنیکو (Alnico): این آهنرباها در دهه ۱۹۳۰ ساخته شدند و از آلومینیوم (Aluminum)، نیکل و کبالت ساخته میشوند. آنها از آهنرباهای سرامیکی قویتر هستند، اما به اندازه آهنرباهایی که دستهای از عناصر معروف به فلزات خاکی کمیاب (Rare-Earth Metals) را در خود جای دادهاند، قوی نیستند.
• آهنرباهای نئودیمیم (Neodymium): این آهنرباها حاوی آهن، بور (Boron) و عنصر خاکی کمیاب نئودیمیم هستند و تاکنون از قویترین آهنرباهای تجاری موجود هستند. آنها اولین بار در دهه ۱۹۸۰ پس از انتشار تحقیقات دانشمندان آزمایشگاه تحقیقاتی جنرال موتورز و شرکت فلزات ویژه سومیتومو ظاهر شدند.
• آهنرباهای کبالت ساماریوم (Samarium Cobalt Magnets): این آهنرباها توسط دانشمندان مرکز تحقیقاتی دانشگاه دیتون (Dayton University) در دهه ۱۹۶۰ ساخته شدند و کبالت را با عنصر کمیاب ساماریوم ترکیب کردند. در چند سال گذشته، دانشمندان همچنین پلیمرهای مغناطیسی یا آهنرباهای پلاستیکی (Plastic Magnets) را کشف کردهاند. برخی از اینها انعطافپذیر و قالبگیر هستند. با این حال، برخی فقط در دمای بسیار پایین کار میکنند و برخی دیگر فقط مواد بسیار سبکوزن مانند برادههای آهن را جذب میکنند.
ساخت آهنربا: اصول
بسیاری از دستگاههای الکترونیکی امروزی برای عملکرد، به آهنربا نیاز دارند. این اتکا به آهنرباها نسبتاً جدید است، عمدتاً به این دلیل که اکثر دستگاههای مدرن به آهنرباهایی نیاز دارند که قویتر از آهنرباهای موجود در طبیعت هستند. لودستون، شکلی از آهنربا، قویترین آهنربای طبیعی است. لودستون میتواند اشیای کوچک مانند گیرههای کاغذ و منگنهها را جذب کند.
در قرن دوازدهم، مردم دریافتند که میتوانند از سنگ لودستون برای مغناطیسیکردن قطعات آهن استفاده کنند و یک قطبنما بسازند. مالش مکرر لودستون در امتداد یک سوزن آهنی در یک جهت، سوزن را مغناطیسی میکند. سپس در صورت معلقشدن، خود را در جهت شمال به جنوب تراز میکند. در نهایت، ویلیام گیلبرت دانشمند (William Gilbert) توضیح داد که این تراز شمال به جنوب سوزنهای مغناطیسی به دلیل رفتار زمین، مانند یک آهنربای عظیم با قطب شمال و جنوب است.
سوزن قطبنما به اندازه بسیاری از آهنرباهای دائمی که امروزه استفاده میشود، قوی نیست. اما فرآیند فیزیکی که سوزنهای قطبنما و تکههای آلیاژ نئودیمیم را مغناطیسی میکند، اساساً یکسان است. این فرایند فیزیکی، متکی به مناطق میکروسکوپی معروف به حوزههای مغناطیسی (magnetic Domains) است که بخشی از ساختار فیزیکی مواد فرومغناطیسی (Ferromagnetic Materials) مانند آهن، کبالت و نیکل هستند. هر حوزه اساساً یک آهنربای کوچک و مستقل با قطب شمال و جنوب مخصوص به خود است. در یک ماده فرومغناطیسی غیرمغناطیده، قطب شمال هر حوزه در جهت تصادفی قرار میگیرد. حوزههای مغناطیسی که در جهت مخالف قرار دارند، یکدیگر را خنثی میکنند، بنابراین آن ماده، یک میدان مغناطیسی خالص تولید نمیکند.
از سوی دیگر، در آهنرباها، بیشتر یا همه حوزههای مغناطیسی در یک جهت قرار دارند. میدانهای مغناطیسی میکروسکوپی به جای خنثیکردن یکدیگر، یک میدان مغناطیسی بزرگ ایجاد میکنند. هرچه حوزههای بیشتری در یک جهت قرار گیرند، میدان کلی قویتر است. میدان مغناطیسی هر حوزه، از قطب شمال به قطب جنوب حوزه جلوتر امتداد مییابد.
این موضوع توضیح میدهد که چرا با شکستن یک آهنربا به نصف، دو آهنربای کوچکتر با قطب شمال و جنوب ایجاد میشود. همچنین توضیح میدهد که چرا قطبهای مخالف جذب یکدیگر میشوند – خطوط میدان از قطب شمال یک آهنربا خارج میشوند و به طور طبیعی وارد قطب جنوب آهنربا میشوند و اساساً یک آهنربای بزرگتر ایجاد میکنند. قطبهای همنام یکدیگر را دفع میکنند زیرا خطوط نیروی آنها در جهت مخالف هم حرکت میکنند و به جای حرکت با یکدیگر، به هم برخورد میکنند.
ساخت آهنربا: جزئیات
برای ساختن یک آهنربای دائمی، تنها کاری که باید انجام دهید این است که حوزههای مغناطیسی موجود در یک قطعه فلز را تحریک کنید تا در یک جهت قرار گیرند. این همان چیزی است که وقتی یک سوزن را با یک آهنربا میمالید، اتفاق میافتد – قرار گرفتن در معرض میدان مغناطیسی، حوزهها را تحریک میکند تا همتراز یا همخط شوند. راههای دیگر برای همخط کردن حوزههای مغناطیسی در یک قطعه فلز عبارتند از:
- قرار دادن آن در یک میدان مغناطیسی قوی در جهت شمال به جنوب
- نگهداشتن آن در جهت شمال-جنوب و ضربه زدن مکرر با چکش به آن که از نظر فیزیکی حوزهها را به یک همخطی ضعیف تبدیل میکند.
- عبور جریان الکتریکی از آن
دو مورد از این روشها جزء نظریههای علمی در مورد چگونگی تشکیل لودستون در طبیعت هستند. برخی از دانشمندان حدس میزنند که آهنربا در اثر برخورد صاعقه، مغناطیسی میشود. برخی دیگر معتقدند که قطعات آهنربا در زمان شکلگیری زمین به آهنربا تبدیل شدند. حوزهها در زمانی که اکسید آهن مذاب و انعطافپذیر بود با میدان مغناطیسی زمین همسو شدند.
امروزه رایجترین روش ساخت آهنربا شامل قرار دادن فلز در میدان مغناطیسی است. این میدان گشتاوری را روی مواد اعمال میکند و حوزهها را تحریک میکند تا همخط شوند. یک تأخیر جزئی، معروف به پسماند مغناطیسی یا هیسترزیس (Hysteresis)، بین اِعمال میدان و تغییر حوزهها وجود دارد. چند لحظه طول میکشد تا حوزهها شروع به حرکت کنند. این چیزی است که اتفاق میافتد؛ در زیر توضیح میدهیم که دقیقاً چه میشود:
- حوزههای مغناطیسی میچرخند و به آنها اجازه داده میشود در امتداد خطوط شمالی-جنوبی میدان مغناطیسی صفآرایی کنند.
- حوزههایی که قبلاً در جهت شمال-جنوب قرار داشتند، با کوچکتر شدن حوزههای اطراف آنها بزرگتر میشوند.
- دیوارهای حوزه، یا مرزهای بین حوزههای همسایه، به طور فیزیکی برای جا باز کردن برای رشد دامنه جا به جا میشوند. در یک میدان مغناطیسی قوی، برخی از دیوارها به طور کامل ناپدید میشوند.
قدرت آهنربای حاصل، به مقدار نیرویی که برای حرکت حوزهها استفاده میشود بستگی دارد. ماندگاری یا قدرت نگهداری (Retentivity) آن بستگی به این دارد که تحریک حوزهها به همتراز شدن چقدر دشوار بوده است. موادی که به سختی مغناطیسی میشوند، عموماً مغناطیس خود را برای مدت طولانیتری حفظ میکنند، در حالی که موادی که به راحتی مغناطیسی میشوند، اغلب به حالت غیر مغناطیسی اولیه خود باز میگردند.
میتوانید با قرار دادن آهنربا در معرض میدان مغناطیسی که در جهت مخالف تراز شده است، قدرت آهنربا را کاهش دهید یا آن را کاملاً مغناطیسی کنید. شما همچنین میتوانید یک ماده را با حرارت دادن آن بالاتر از نقطه کوری یا دمایی که در آن خواص مغناطیسی یک جسم تغییر میکند، مغناطیسزدایی کنید. گرما مواد را کج و معوج میکند و ذرات مغناطیسی را تحریک میکند و باعث میشود حوزهها از همترازی خارج شوند.
آهنرباهای حمل و نقل
آهنرباهای بزرگ و قدرتمند، کاربردهای صنعتی متعددی دارند، از نوشتن داده تا القای جریان در سیمها. اما حمل و نقل و نصب آهنرباهای عظیم میتواند دشوار و خطرناک باشد. آهنرباها نهتنها میتوانند به سایر اقلام در حین حمل و نقل آسیب برسانند، بلکه نصب آنها پس از ورود آنها دشوار یا غیرممکن است. علاوه بر این، آهنرباها تمایل دارند مجموعهای از ذرات فرومغناطیسی را جمعآوری کنند، که به سختی حذف میشوند و حتی میتوانند خطرناک باشند. به همین دلیل، تأسیساتی که از آهنرباهای بسیار بزرگ استفاده میکنند، اغلب تجهیزاتی در محل دارند که به آنها اجازه میدهد مواد فرومغناطیسی را از آهنربا بزدایند.
چرا آهنرباها میچسبند؟
اگر نحوه کار الکترومغناطیسها یا آهنرباهای الکترومغناطیسی را خوانده باشید، میدانید که جریان الکتریکی که از یک سیم عبور میکند، میدان مغناطیسی ایجاد میکند. بارهای الکتریکی متحرک، مسئول میدان مغناطیسی در آهنرباهای دائمی نیز هستند. اما میدان آهنربا از جریان بزرگی که از سیم عبور میکند به دست نمیآید، بلکه از حرکت الکترونها میآید.
بسیاری از مردم، الکترونها را ذرات ریز تصور میکنند که مانند سیارات به دور خورشید، به دور هسته اتم میچرخند. همانطور که فیزیکدانان کوانتوم در حال حاضر توضیح میدهند، حرکت الکترونها کمی پیچیدهتر از آن است. اساساً، الکترونها اوربیتالهای پوستهمانند اتم را پر میکنند، به طوری که هم بهعنوان ذرات و هم به صورت امواج رفتار میکنند. الکترونها دارای بار و جرم و همچنین حرکتی هستند که فیزیکدانان آن را به عنوان اسپین (Spin) در جهت بالا یا پایین توصیف میکنند.
به طور کلی، الکترونها اوربیتالهای اتم را به صورت جفت پر میکنند. اگر یکی از الکترونهای یک جفت به سمت بالا بچرخد، دیگری به سمت پایین میچرخد. غیرممکن است که هر دو الکترون در یک جفت، در یک جهت بچرخند. این بخشی از یک اصل مکانیکی کوانتومی است که به عنوان اصل طرد پائولی (Pauli Exclusion Principle) شناخته میشود.
حتی اگر الکترونهای یک اتم در فاصله خیلی دور حرکت نکنند، حرکت آنها برای ایجاد یک میدان مغناطیسی کوچک کافی است. از آنجایی که الکترونهای جفتشده در جهت مخالف میچرخند، میدانهای مغناطیسی آنها یکدیگر را خنثی میکنند. از طرف دیگر اتمهای عناصر فرومغناطیسی دارای چندین الکترون جفتنشده هستند که دارای اسپین یکسان هستند. برای مثال آهن دارای چهار الکترون جفتنشده با اسپین یکسان است. از آنجایی که آنها هیچ میدان مخالفی برای خنثیکردن اثرات خود ندارند، این الکترونها دارای گشتاور مغناطیسی مداری (Orbital Magnetic Moment) هستند. گشتاور مغناطیسی یک بردار (Vector) است – یعنی یک مقدار و یک جهت دارد. این هم به شدت میدان مغناطیسی و هم به گشتاوری که میدان اعمال میکند مربوط میشود. گشتاورهای مغناطیسی یک آهنربا، از لحظه لحظههای تمام اتمهای آن حاصل میشود.
در فلزاتی مانند آهن، گشتاور مغناطیسی مداری، اتمهای مجاور را تحریک میکند تا در امتداد همان خطوط میدان شمالی-جنوبی قرار بگیرند. آهن و سایر مواد فرومغناطیسی، کریستالی یا بلوری (Crystalline) هستند. وقتی از حالت مذاب سرد میشوند، گروههایی از اتمها با اسپین مداری موازی در ساختار کریستالی قرار میگیرند. اینها، حوزههای مغناطیسی که در بخش قبل مورد بحث قرار گرفت را تشکیل میدهد.
شاید متوجه شده باشید که موادی که آهنرباهای خوب را میسازند همان موادی هستند که آهنرباها جذب میکنند. دلیل این امر این است که آهنرباها موادی را جذب میکنند که دارای الکترونهای جفتنشدهای هستند که در یک جهت میچرخند. به عبارت دیگر، همان کیفیتی که فلز را به آهنربا تبدیل میکند، فلز را به سمت آهنربا جذب میکند. بسیاری از عناصر دیگر دیامغناطیس (Diamagnetic) هستند – اتمهای جفتنشده آنها میدانی ایجاد میکنند که آهنربا را با قدرت کمی دفع میکند. برخی از مواد به هیچ وجه با آهنربا واکنش نشان نمیدهند.
این توضیح و زیربنای فیزیک کوانتومی آن نسبتاً پیچیده است و بدون آنها ایده جاذبه مغناطیسی میتواند مبهم باشد. بنابراین جای تعجب نیست که مردم در بیشتر تاریخ به مواد مغناطیسی با شک و تردید نگاه کردهاند.
اندازهگیری آهنربا
میتوانید میدانهای مغناطیسی را با استفاده از ابزارهایی مانند گاوسمتر (Gauss meters) اندازهگیری کنید، و میتوانید با استفاده از معادلات متعدد آنها را توصیف و توضیح دهید. در اینجا برخی اصول اولیه وجود دارد:
خطوط مغناطیسی نیرو یا شار (Flux) با وبر (Webers)(Wb) اندازهگیری میشوند. در سیستمهای الکترومغناطیسی، شار به جریان مربوط میشود.
قدرت میدان یا چگالی شار (Density of the Flux) با تسلا (tesla)(T) یا گاوس (gauss)(G) اندازهگیری میشود. یک تسلا برابر با ۱۰۰۰۰ گاوس است. همچنین میتوانید قدرت میدان را بر حسب وبر در هر متر مربع اندازهگیری کنید. در معادلات، نماد B نشان دهنده قدرت میدان است.
بزرگی میدان بر حسب آمپر بر متر (Amperes per Meter) یا ارستد (Oersted) اندازهگیری میشود. نماد H آن را در معادلات نشان میدهد.
افسانههای آهنربایی
هر بار که از کامپیوتر استفاده میکنید، از آهنربا استفاده میکنید. اگر خانه شما زنگ در دارد، احتمالاً از آهنربای الکتریکی برای به حرکت درآوردن صدا استفاده میکند. آهنرباها همچنین اجزای حیاتی در تلویزیونهای CRT، بلندگوها، میکروفونها، ژنراتورها، ترانسفورماتورها، موتورهای الکتریکی، دزدگیر، نوار کاست، قطبنما و سرعتسنج خودرو هستند.
آهنرباها علاوه بر کاربردهای عملی خود، خواص شگفتانگیز متعددی نیز دارند. آنها میتوانند جریان سیم را القاء کنند و گشتاور را برای موتورهای الکتریکی تأمین کنند. قطارهای Maglev از نیروی محرکه مغناطیسی (Magnetic Propulsion) برای حرکت با سرعت بالا استفاده میکنند و سیالات مغناطیسی (Magnetic Fluids) به پر کردن سوخت موتورهای موشک کمک میکنند.
میدان مغناطیسی زمین که به مگنتوسفر (Magnetosphere) معروف است، از زمین در برابر بادهای خورشیدی محافظت میکند. به گفته مجله Wired، برخی از افراد حتی آهنرباهای نئودیمیوم ریز را در انگشتان خود کاشت میکنند که به آنها امکان میدهد میدانهای الکترومغناطیسی را تشخیص دهند.
دستگاههای تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) از میدانهای مغناطیسی استفاده میکنند تا پزشکان بتوانند اندامهای داخلی بیماران را بررسی کنند. پزشکان همچنین از میدانهای الکترومغناطیسی پالسی (Pulsed Electromagnetic Fields) برای درمان استخوانهای شکسته که به درستی بهبود نیافتهاند استفاده میکنند. این روش که توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده در دهه ۱۹۸۰ تأیید شد، میتواند استخوانهایی را که به درمانهای دیگر پاسخ ندادهاند، ترمیم کند. پالسهای مشابه انرژی الکترومغناطیسی ممکن است به جلوگیریِ از دست دادن استخوان و عضله در فضانوردانی که برای مدت طولانی در محیطهای ریزگرانش هستند کمک کند.
آهنرباها همچنین میتوانند از سلامت حیوانات محافظت کنند. گاوها مستعد یک بیماری به نام رتیکولوپریکاردیت تروماتیک (Traumatic Reticulopericarditis) یا بیماری سخت افزار (Hardware Disease) هستند که از بلعیدن اجسام فلزی ناشی میشود. اشیاء بلعیده شده میتوانند معده گاو را سوراخ کرده و به دیافراگم یا قلب آن آسیب برسانند. آهنرباها برای جلوگیری از این وضعیت مفید هستند؛ یک راهحل شامل عبور آهنربا از روی غذای گاوها برای برداشتن اجسام فلزی است. یکی دیگر این است که آهنربا را به گاوها بدهید بخورند. آهنرباهای بلند و باریک آلنیکو که به آهنرباهای گاوی معروف هستند می توانند قطعات فلز را جذب کرده و از آسیب رساندن به معده گاو جلوگیری کنند.
از سوی دیگر، مردم هرگز نباید آهنربا بخورند، زیرا میتوانند از طریق دیواره روده فرد به هم بچسبند و جریان خون را مسدود کنند و بافت را بُکشند. در انسان، آهنرباهای بلعیده شده اغلب برای برداشتن نیاز به جراحی دارند.
برخی از افراد از استفاده از مغناطیسدرمانی برای درمان طیف گستردهای از بیماریها و شرایط حمایت میکنند. به گفته پزشکان، کفیهای مغناطیسی (Magnetic Insoles)، دستبندها، گردنبندها، تشکها و بالشهای مغناطیسی میتوانند همه چیز را از آرتروز گرفته تا سرطان را درمان یا تسکین دهند. برخی از طرفداران، همچنین پیشنهاد میکنند که مصرف آب آشامیدنی مغناطیسی میتواند بیماریهای مختلف را درمان یا از آن پیشگیری کند.
این طرفداران چندین توضیح برای نحوه عملکرد این کار ارائه میدهند. یکی این است که آهنربا، آهن موجود در هموگلوبین خون (Hemoglobin) را جذب میکند و گردش خون را در یک منطقه خاص بهبود میبخشد. دیگری این است که میدان مغناطیسی، به نوعی، ساختار سلولهای مجاور را تغییر میدهد.
با این حال، مطالعات علمی تایید نکردهاند که استفاده از آهنرباهای ساکن هرگونه تأثیری بر درد یا بیماری دارد. کارآزماییهای بالینی نشان میدهند که مزایای مثبت منتسب به آهنرباها ممکن است در واقع از گذر زمان، بالشتک بیشتر در کفیهای مغناطیسی یا اثری شبه دارونما ناشی شود. علاوه بر این، آب آشامیدنی معمولاً حاوی عناصری نیست که بتوان آنها را مغناطیسی کرد، که این حقیقت ایده آب آشامیدنی مغناطیسی را زیر سوال می برد.
سؤالات متداول درباره آهنربا
چرا میدان مغناطیسی زمین مهم است؟
بدون میدان مغناطیسی زمین، زندگی در این سیاره در نهایت از بین میرود. این به این دلیل است که ما در معرض مقادیر بالایی از تابش خورشید قرار میگیریم و جو ما به فضا نشت میکند.
آیا انسانها الکترومغناطیسی هستند؟
انسانها میتوانند میدانهای الکترومغناطیسی خود را تولید کنند. این را میتوان به دلیل وجود جریانهای الکتریکی کوچکی که از بدن عبور میکند (تولید شده در اثر واکنشهای شیمیایی) توضیح داد. در واقع، شما میتوانید با یک میدان مغناطیسی نزدیک، جریانهای گردشی را در بدن خود القا کنید.
آیا آهنربا برای بدن مضر است؟
مضر بودن آهنرباها برای بدن انسان به قدرت آنها بستگی دارد. دانشمندان موافق هستند که آهنرباهای زیر ۳۰۰۰ گاوس بیضرر هستند اما هر چیزی بالاتر از آن میتواند به طور بالقوه خطرناک باشد.
آیا آهنربا میتواند به لپتاپ من آسیب برساند؟
آهنربا میتواند به لپتاپ آسیب برساند. این به این دلیل است که دادههای موجود در هارد دیسک رایانه شما به دلیل مغناطیس شدن آهنربای مجاور پاک میشوند. اگر این اتفاق بیفتد، اطلاعات شما ممکن است خراب شود و نیاز به بازیابی از یک نسخه پشتیبان داشته باشد.
اندوکتانس یا ظرفیت القای مغناطیسی (Magnetic Inductance) چیست؟
اندوکتانس مغناطیسی به عنوان خاصیتی تعریف میشود که به هر مادهای (مانند آهن) اجازه میدهد تا زمانی که در نزدیکی آهنربای دیگری قرار میگیرد، به طور موقت خواص مغناطیسی به دست آورد. این پدیده اولین بار توسط مایکل فارادی (Michael Faraday) در سال ۱۸۳۱ مشاهده شد.
