آسانسورها چگونه کار می‌کنند؟
آیا تا به حال فکر کرده‌اید که …
- آسانسورها چگونه کار می‌کنند؟
- آیا آسانسور یک اختراع مدرن است؟
- چه کسی آسانسور ایمنی را اختراع کرد؟
آیا تا به حال در تعطیلات در یک هتل بزرگ اقامت کرده‌اید؟ پس از ورود، ممکن است شنیده باشید که کسی گفته است که در اتاق 623 یا 954 یا 1475 به شما جا داده‌اند. اوه نه! آیا مجبورید تمام کوله و چمدان‌های بزرگ و سنگین خود را ۶، ۹ یا حتی 14 پله بالا ببرید؟
نگران نباشید…
مطمئناً هتل دارای یک دستگاه مکانیکی است که رسیدن به اتاق شما را راحت کرده است.
حدس می‌زنید ما در مورد چه چیزی صحبت می‌کنیم؟ البته که یک آسانسور!
علاوه بر بازی در استخر هتل، چیزی که بسیاری از بچه‌ها در مورد اقامت در هتل به یاد دارند، سوار شدن به آسانسور است. برخی از هتل‌ها دارای آسانسورهای فانتزی با دیوارهای شیشه‌ای هستند که به شما این امکان را می‌دهد در حالی که به سمت اتاق خود می‌روید، حیاط هتل را هم ببینید و چه کسی دوست ندارد که آن دکمه‌ها را فشار داده و روشن‌شدن آن‌ها را تماشا کند؟
آسانسور یا بالابَر (برای حمل بار) یا آسان‌بَر (برای حمل انسان)، اتاقک متحرکی است که به وسیله‌ی آن از طبقه‌ای به طبقات بالا روند یا از طبقه‌ی بالا به پایین فرود آیند. به عبارت دیگر آسانسور یکی از تجهیزات حمل و نقل عمودی است که جابجایی مردم یا کالا بین طبقات را تسهیل می‌بخشد.
اما این آسانسورها دقیقا چگونه کار می‌کنند؟
آیا در پشت صحنه تیمی از میمون‌های قوی وجود دارد که برای بالا و پایین بردن ماشین، طناب می‌کشند؟ نه کاملاً!
هرچند خیلی دور از انتظار نیست که فقط تصویر میمون‌ها را با یک موتور قدرتمند جایگزین کنید.
آسانسورهایی که امروزه سوار آن‌ها می‌شویم، شگفتی‌های فناوری مدرن هستند. با این حال، مفهوم آسانسور هزاران سال است که وجود داشته است؛ انسان‌های باستانی که ساختمان می‌ساختند، نیاز به راهی برای جابجایی افراد و اشیاء از یک سطح به سطح دیگر را می‌دیدند. به عنوان مثال، معمار رومی باستان ویترویوس (Vitruvius) در مورد ساخت دستگاه آسانسور مانند ارشمیدس (Archimedes) در اوایل 236 قبل از میلاد مطالبی نوشته است.
برای چند هزار سال، انواع وسایل برای بالا و پایین بردن افراد و اشیاء برای موقعیت‌های خاص ساخته شد. بسیاری از این آسانسورهای اولیه می‌توانند بسیار خطرناک باشند و در واقع، تصادفات آسانسور می‌تواند حتی مرگبار باشد .
در سال 1861 بود که الیشا گریوز اوتیس (Elisha Graves Otis) آسانسور ایمنی را اختراع کرد که به عقیده‌ی اکثر افراد، پیشرو آسانسورهای مدرن امروزی است. آسانسور اوتیس دارای سیستم‌های ایمنی بود که در صورت پاره شدن کابل، از سقوط شدید کابین آسانسور به زمین جلوگیری می‌کرد.
آسانسورهای مدرن امروزی به همان اندازه که پیچیده هستند، درست مانند یک قرقره‌ی (یا غرغره) ساده کار می‌کنند، که یکی از شش ماشین ساده‌ای است که ممکن است در کلاس علوم در مورد آن‌ها یاد گرفته باشید. کابین آسانسوری که سوار آن می‌شوید یک کابل فلزی محکم که به بالای آن متصل است، دارد. آن کابل، شفت آسانسور را بر روی یک چرخ قرقره دارای شیار که مانند یک چرخ قرقره کابل را محکم نگه می‌دارند بالا می‌برد. شفت آسانسور (elevator shaft در فارسی گاهی چاه آسانسور گفته می‌شود-م) یک فضای بلند محصور در یک ساختمان است که آسانسور در درون آن بالا و پایین می‌رود.
یک موتور قدرتمند متصل به چرخ قرقره می‌تواند چرخ را در هر جهت بچرخاند تا کابین آسانسور را به بالا یا پایین بیاورد. برای کاهش انرژی لازم برای حرکت کابین آسانسور، سر دیگر کابل فلزی، محکم به قطعه‌ای فلزی به نام وزنه‌ی تعادل (counterweight) متصل می‌شود.
وزن وزنه‌ی تعادل به اندازه‌ی خود کابین آسانسور به اضافه‌ی 40 تا 50 درصد کل وزنی است که می‌تواند حمل کند. وزنه‌ی تعادل همان‌طور که از نامش پیداست، تعادل را فراهم می‌کند و کار موتور آسانسور را برای بالا بردن کابین آسانسور پر از مسافر آسان می‌کند؛ هم‌چنین میزان نیروی ترمز لازم هنگام پایین آمدن کابین آسانسور را نیز کاهش می‌دهد.
دکمه‌های آسانسوری که فشار می‌دهید به آسانسور دستور می‌دهد که مسافران باید کجا سوار شوند و کجا باید پیاده شوند. امروزه الگوریتم‌های کامپیوتری پیچیده‌ای برای کارآمدی بیش‌تر سیستم آسانسور استفاده می‌شود که به الگوریتم آسانسور معروف می‌باشد. حتی می‌توان سیستم‌های آسانسور را طوری برنامه‌ریزی کرد که بر اساس سابقه‌ی استفاده، خدمات بهتری را در زمان‌های اوج تقاضا در طبقات مشخصی ارائه دهند.
مترجم و گردآورنده: مهرزاد تاره
منبع اصلی مطلب: wonderopolis.org
