آیا تا به حال فکر کرده‌اید که …
- هیندنبورگ و زپلین چیستند؟
- واقعه هیندنبورگ چه بود؟
- فاجعه هیندنبورگ چه زمانی رخ داد؟
- چرا هیندنبورگ منفجر شد؟
آیا تا به حال به یک رویداد ورزشی حرفه‌ای بزرگ رفته‌اید که در آن بالون‌های هوایی بزرگ، بالای سر شما پرواز کنند؟
امروزه، کشتی‌های هوایی نسبت به صنعت هوانوردی فعلی دیگر تازگی ندارند، اما آیا باور می‌کنید که کشتی‌های هوایی بزرگ زمانی به عنوان آینده‌ی پیشرفته حمل‌ونقل هوایی در نظر گرفته می‌شدند؟
اولین کشتی هوایی به سال 1852 باز می‌گردد، زمانی که آنری ژیفار (Baptiste Jules Henri Jacques Giffard) فرانسوی یک بالن پر از هیدروژن ساخت. این کشتی هوایی یک موتور بخار کوچک حمل می‌کرد که یک ملخ را می‌چرخاند و به کشتی اجازه می‌داد به سرعتی در حدود شش مایل (تقریباً ده کیلومتر) در ساعت برسد.
بعدها در قرن نوزدهم، خدمه‌ی آلمانی، فردیناند فون زپلین (Ferdinand Adolf August Heinrich Graf von Zeppelin)، کشتی هوایی را بهبود بخشید. او کشتی هوایی محکمی را با چارچوبی از تیرهای فلزی سبک توسعه داد که به محافظت از فضای داخلی که با گاز هیدروژن – با قابلیت اشتعال بالا – پر شده بود کمک می‌کرد. این کشتی مستحکم به نام زپلین (Zeppelin) شناخته شد.
اگرچه استفاده از هیدروژن، آن را در برابر انفجار آسیب‌پذیر می‌کرد، با این حال این کشتی‌های هوایی به عنوان آینده‌ی حمل و نقل هوایی در نظر گرفته می‌شدند. آلمانی‌ها به توسعه‌ی کشتی‌های هوایی بزرگ‌تر و بزرگ‌تر ادامه دادند که می‌توانست مسافران زیادی را حمل کند.
در سال 1929، کشتی هوایی آلمانی گراف زپلین (Graf Zeppelin) با موفقیت در سراسر جهان پرواز کرد. در دهه بعد، گراف زپلین اولین سرویس هوایی اقیانوس اطلس را آغاز کرد. این سرویس آن‌قدر موفقیت‌آمیز بود که آلمانی‌ها را تشویق کرد تا یک کشتی هوایی مسافربری حتی بزرگ‌تر ایجاد کنند به نام هیندنبورگ (Hindenburg).
هیندنبورگ در مارس 1936 در فریدریشهافن آلمان به آسمان پرتاب شد. این کشتی هوایی 804 فوتی، افتخار آلمان نازی محسوب می‌شد. هیندنبورگ با ظرفیت کمی بیش از 1000 مسافر و حداکثر سرعت 84 مایل (۱۳۵ کیلومتر) در ساعت، به سرعت به وسیله‌ای محبوب برای عبور از اقیانوس اطلس بین آلمان و ایالات متحده تبدیل شد.
به‌طور غم‌انگیزی، هیندنبورگ – و به طور کلی محبوبیت کشتی‌های هوایی – در 6 مه 1937 با آتشی فروزان به پایان رسید. در آن روز، هیندنبورگ قرار بود در تأسیسات دریایی در لیک‌هورست، نیوجرسی فرود بیاید ولی با نزدیک شدن به آن، ناگهان آتش گرفت.
کل کشتی در بیش از 30 ثانیه نابود شد و آوارها در ارتفاع 200 فوتی یا بیشتر سقوط کردند و فرودگاه را پر از زباله کردند. 97 نفر در کشتی هیندنبورگ بودند و 36 نفر در اثر این فاجعه جان باختند: 13 مسافر، 22 خدمه و یک عضو غیرنظامی از خدمه فرودگاه. اکثر بازماندگان جراحات قابل توجهی متحمل شدند.
علت دقیق این انفجار تا به امروز در هاله‌ای از ابهام باقی مانده است. با توجه به احساسات فزاینده ضد نازی در ایالات متحده، برخی گمان می‌کنند که این انفجار یک اقدام خرابکارانه بوده است.
برخی هم حدس می‌زنند که این نتیجه، ترکیبی از نشت گاز هیدروژن و جرقه‌ای است که احتمالاً ناشی از تخلیه الکتریسیته جوی بوده است.
هیندنبورگ در واقع برای کار با هلیوم طراحی شده بود که از هیدروژن ایمن‌تر است. با این حال، ایالات متحده محدودیت‌هایی را برای صادرات گاز هلیوم علیه آلمان نازی اعمال کرده بود که آلمانی‌ها را مجبور کرد به جای آن، از هیدروژن فوق انفجاری استفاده کنند.
فاجعه هیندنبورگ یک جنجال رسانه‌ای بود و کل این حادثه به صورت ویدئویی ضبط شده بود. علاوه بر این، هربرت موریسون (Herbert Morrison)، گوینده رادیو، توصیف لحظه به لحظه معروفی از وقایع منجر به سقوط را در حین وقوع آن‌ها ضبط کرد.
این فاجعه، موضوع اولین پخش خبری رادیو بود. ویدئوی این تراژدی آتشین، مردم را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار داد و علاقه به زپلین‌ها به شدت کاهش یافت. آ‌ن‌چه زمانی آینده حمل و نقل هوایی تجاری به حساب می‌آمد، عملاً با فاجعه هیندنبورگ پایان یافت.
ما منتظر نظرات شما هستیم.
مترجم و گردآورنده: مهرزاد تاره
منبع اصلی مطلب: wonderopolis.org
