امتیازدهی

عصر انقراض؛ گونه‌های منقرض‌شده یا در معرض خطر انقراض

در نگارخانه علم، منتخبی از برترین آلبوم‌های تصویری و تصاویر مفهومی علمی که توسط کادر اجرایی خانه علم دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان انتخاب شده است، به معرض نمایش گذاشته شده است.

در این مطلب، مجموعه‌ای از تصاویر گونه‌های جانوری در معرض خطر و نیز گونه‌های منقرض‌شده به نمایش درآمده است. این تصاویر از کتاب انقراض (Extinction)، کتاب جدیدی از مارک شلوسمن انتخاب شده‌اند. برای دیدن تصاویر در اندازه بزرگ بر روی آن‌ها کلیک کنید.

منبع: گاردین

ترجمه: کادر اجرایی خانه علم دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان

دارکوب منقار عاجی (Ivory-billed woodpecker)

منقرض شده – پس از یک بازدید از موزه فیلد در شیکاگو با متصدی مربوطه، این اولین پرنده ای بود که شلوسمن دید. متصدی گفت: ” این است ، این گونه رفته است… دیگر در طبیعت وجود ندارد.” تنها جایی که می توانید این پرنده را ببینید در یک موزه است. شلوسمن این کتاب را به همین دلیل شروع کرد. اشتهای زیاد برای بازسازی چوب، پس از جنگ داخلی آمریکا منجر به نابودی زیستگاه دارکوب منقار عاجی و منبع غذایی اصلی آن، لارو سوسک شد. تقاضا از سوی کلکسیونرها با نادرتر شدن این پرنده افزایش یافت و سرعت حذف آن افزایش یافت. این پرنده آخرین بار در سال 1944 دیده شد.

کبوتر مهاجر (Passenger pigeon)

منقرض شده – در 14 سپتامبر 1914، آخرین کبوتر مهاجر به نام مارتا در قفسی در باغ وحش سینسیناتی جان سپرد. این پرنده یکی از معدود گونه‌هایی است که تاریخ دقیق انقراض آن را می‌دانیم و یکی از اولین گونه‌هایی است که انقراض آن به رفتار انسان نسبت داده شده است.

طوطی کارولینا (Carolina parakeet)

منقرض شده – طوطی کارولینا تنها طوطی بومی در آمریکای شمالی بود. به این دلیل که زیستگاه جنگلی آن در دهه 1800 تخریب شد، و نیز از آنجایی که با کاشت محصولات در محدوده زیست آن در شرق ایالات متحده، این پرنده شروع به تغذیه از میوه‌های کشت‌شده کرد و به این غذا را نیز به رژیم غذایی سنتی خود یعنی میوه‌های وحشی و دانه‌های گیاهان افزود. با این اتفاق، کشاورزان، این پرندگان را در مزارع و باغات از بین بردند زیرا آنها را به عنوان آفات کشاورزی می‌دیدند. آنها همچنین به خاطر پرهای رنگارنگشان که برای تزئین کلاه زنان استفاده می شد شکار می‌شدند. آخرین مشاهده این گونه در اوایل دهه 1900 انجام شد.

پاندای قرمز (Red panda)

در خطر انقراض – سازمان بین‌المللی حفاظت محیط زیست، تخمین می‌زند که حدود 10000 پاندای قرمز در طبیعت باقی مانده است که نشان‌دهنده کاهش 50 درصدی آن‌ها در 20 سال گذشته است.

پانگولین چینی (Chinese pangolin)

به شدت در معرض خطر انقراض – گونه‌های پانگولین چینی و سوندا به دلیل موقعیت خود در جهان بیش از سایرین آسیب دیده‌اند. گوشت و خون آنها به عنوان یک غذای لذیذ ارزشمند است و از فلس آنها در طب سنتی استفاده می‌شود. یک پانگولین زنده را می‌توان در بازار سیاه به قیمت چند صد دلار فروخت، قیمتی که همچنان در حال افزایش است. تخمین زده می‌شود که در دهه گذشته 1 میلیون پانگولین قاچاق شده است و نزدیک به 200000 عدد در سال 2019 فقط به خاطر فلس‌هایشان قاچاق شدند که منجر به کاهش 80 درصدی تعداد آنها شد.

تایلاسین (Thylacine)

منقرض شده – آخرین تایلاسین یا ببر تاسمانی باقی مانده در سال 1936 در اسارت مرد. زمانی که استعمارگران اروپایی به استرالیا رسیدند، این حیوان کیسه‌دار سگ‌مانند تنها در جزیره تاسمانی یافت می‌شد و شروع به حمله به گوسفندان شهرک‌نشینان آن منطقه کرد. به زودی برای شکار آن‌ها جایزه اختصاص یافت‌‌‌‌ که منجر به ریشه کن کردن هزاران ببر تاسمانی شد: در دهه 1920، تایلاسین وحشی بسیار نادر بود.

تمساح چینی (Chinese alligator)

به شدت در خطر انقراض – تمساح چینی یکی از در معرض خطرترین گونه‌های کروکودیل است. زمانی به فراوانی در سراسر بخش پایینی رودخانه یانگ‌تسه وجود داشت ولی امروزه جمعیت آن به شدت کاهش یافته و تقریباً ریشه کن شده است.

لاک پشت غول پیکر فلورانا (Floreana giant tortoise)

منقرض شده – 15 گونه لاک‌پشت غول پیکر در جزایر گالاپاگوس وجود دارد که سه مورد از آنها رسماً منقرض شده‌اند. لاک‌پشت دیگر، لاک‌پشت غول پیکر فرناندینا، در فوریه 2019 دوباره کشف شد. داروین هیچ لاک‌پشت زنده‌ای در فلورئانا (که در آن زمان جزیره چارلز نامیده می‌شد) پیدا نکرد، اما لاک‌پشت‌هایی پیدا کرد و در آن زمان اشاره کرد که این گونه، منبع غذایی اولیه برای جزیره‌نشینان بود. تصور می‌شود که این لاک‌پشت تا سال 1850 با شکار فراوان منقرض شد و از آن زمان تاکنون هیچ مورد زنده‌ای از آن در آنجا مشاهده نشده است.

پروانه آبی Xerces

منقرض شده – این پروانه آخرین بار در سال 1941 در طبیعت مشاهده شد. این گونه برای اولین بار در سال 1852 توصیف شد و مورد توجه متخصصان پروانه بود چرا که جمعیت آن تنوع باورنکردنی در الگوهای بال خود داشت. این پروانه کوچک و آبی مایل به زرد قبل از اینکه به دلیل شهرنشینی از بین برود، بومی تپه‌های شنی ساحلی سانفرانسیسکو بود. این اولین پروانه آمریکای شمالی بود که در نتیجه عمل انسان منقرض شد.

سوسک دفن‌کننده آمریکایی (American burying beetle)

به شدت در خطر انقراض – گستره سوسک‌های دفن‌کننده آمریکایی زمانی به بیش از 35 ایالت در ایالات متحده و جنوب کانادا می‌رسید، اما در دهه 1920 کاملاً ناپدید شده بودند. اکنون فقط در شش ایالت و در استان انتاریو کانادا یافت می‌شود. دانشمندان فکر می‌کنند که کاهش آن به عوامل مختلفی مرتبط است: انقراض کبوتر مهاجر (که غذای مهمی برای این سوسک بود)، استفاده گسترده از حشره کش‌ها، افزایش لاشخورهای پستاندار، و آلودگی نوری که ریتم شبانه‌روزی آنها را مختل می‌کند از جمله این عوامل است.

مرجان آبی (Blue coral)

آسیب پذیر – مرجان آبی یکی از تنها دو گونه در جنس هلیوپورا است. این مرجان یک اسکلت داخلی عظیم تولید می‌کند که با پولیپ‌های منفرد پر شده است (هر پولیپ یک حفره بر پیکره مرجان است که در آن یک مرجان زندگی می‌کند). این گونه بیشتر در آب‌های کم‌عمق اقیانوس آرام غربی و هند یافت می‌شود و به خاطر اسکلت آبی روشن متمایزش بدین نام، نامگذاری شده است. گونه دوم مرجان آبی، H hiberniana، به طور رسمی در سال 2018 نامگذاری شد ولی دارای اسکلت سفید است. بر کسی پوشیده نیست که صخره‌های مرجانی اساساً توسط انسان در معرض تهدید قرار دارند و تخمین زده می‌شود که 20 درصد آن‌ها در حال حاضر تخریب شده‌اند.

حلزون‌های درخت اواهو (Oʻahu tree snails)

به شدت در خطر انقراض یا منقرض شده – اعتقاد بر این است که از 41 گونه حلزون درختی Oʻahu که بومی سومین جزیره بزرگ هاوایی هستند، اکنون همه آنها منقرض شده یا در حال انقراض هستند. این حلزون‌های درختی، زمانی در جنگل‌هایی در ارتفاعات بالای 1600 فوت (480 متر) یافت می‌شدند. آنها شب‌زنده‌دار هستند و از قارچی تغذیه می‌کنند که روی برگ‌های برخی از گیاهان بومی هاوایی رشد می‌کند.

چاب اندورئیک (Endorheic chub)

منقرض شده – یک ماهی پرتوباله از خانواده Cyprinidae، بومی مکزیک بود. در سال 1986 به عنوان منقرض شده به دلیل تخریب زیستگاه آن در نتیجه شهرنشینی ثبت شد. این نمونه در موزه فیلد، تنها نمونه موجود است. در سال 1901 در خارج از مکزیکوسیتی توسط دکتر ست میک، یکی از اولین متصدیان ماهی موزه به کلکسیون موزه افزوده شد.

صدف مرواریدی شکوفه زرد (Yellow blossom pearly mussel)

منقرض شده – صدف مرواریدی شکوفه زرد برای اولین بار در سال 1857 توصیف شد و آخرین نمونه شناخته شده آن در سال 1967 مشاهده شد. این گونه در ابتدا در رودخانه‌های زمانی تمیز، کم عمق و سریع حوضه رودخانه تنسی و رودخانه کامبرلند، زندگی می کرد. انقراض ناشی از تخریب زیستگاه آن از طریق سدسازی، تفریح و تولید نیروی برق آبی بود.

ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید

اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها