علمآموز – آبان 1404
تغییر اقلیم به معنای تغییر بلندمدت در دما و الگوهای آب و هوایی است که اغلب به شکل افزایش مداوم میانگین دمای جهانی دیده میشود. طبق گزارشهای IPCC، میانگین دمای زمین از قرن نوزدهم تاکنون حدود ۱.۱ درجه سانتیگراد افزایش یافته است. در ایران، طولانیشدن فصل گرم سال، افزایش رخداد طوفانهای گرد و غبار، و خشکسالیهای پیدرپی از اثرات ملموس این پدیده جهانی هستند.
ایران در سالهای اخیر وارد چندمین سال متوالی خشکسالی شده و میزان بارشها در بسیاری از مناطق کشور ۳۰ تا ۵۰ درصد کمتر از میانگین بلندمدت بوده است. سال آبی گذشته نیز یکی از سختترین دورههای کمآبی در نیمقرن اخیر بود، بهگونهای که ذخایر سدها و منابع آب زیرزمینی با کاهش چشمگیر و در برخی مناطق با شرایط بحرانی مواجه شدند.
اگر تلاشهای بشر برای کنترل تغییر اقلیم مؤثر نباشد، وضعیت کنونی به مراتب بدتر خواهد شد. دولتها مسئول اصلی در کاهش تغییرات اقلیمی هستند، اما افراد نیز میتوانند با تغییر سبک زندگی، کاهش مصرف منابع، و انتخابهای آگاهانه در زمینه تغذیه، حملونقل و مصرف انرژی نقش مؤثری ایفا کنند. برای مثال، کاهش مصرف آب، انرژی و منابع طبیعی و حرکت به سمت انرژیهای تجدیدپذیر و کشاورزی پایدار، تنها راه تضمین آیندهای امن برای نسلهای بعدی است.
اگر بیتفاوت باشیم، فرزندان ما در اواخر همین قرن خورشیدی در خطر خواهند بود!
