بمب‌های هسته‌ای چگونه کار می‌کنند؟ (بخش دوم)
همانطور که در مطلب قبلی شرح دادیم، بمب‌های شکافت کار می‌کردند، اما خیلی کارآمد نبودند. طولی نکشید که دانشمندان به این فکر کردند که آیا فرآیند هسته‌ای مخالف شکافت (Fission)، یعنی همجوشی (fusion)، می‌تواند بهتر عمل کند. همجوشی زمانی اتفاق می‌افتد که هسته‌های دو اتم با هم ترکیب شوند و یک اتم سنگین‌تر را تشکیل دهند. در دما‌های بسیار بالا، هسته‌های ایزوتوپ‌های هیدروژن دوتریوم (Deuterium) و تریتیوم (Tritium) می‌توانند به آسانی با هم ترکیب شوند و مقادیر زیادی انرژی در این فرآیند آزاد کنند. سلاح‌هایی که از این فرآیند بهره می‌برند به عنوان بمب‌های همجوشی، بمب‌های گرما هسته‌ای یا بمب‌های هیدروژنی شناخته می‌شوند (fusion bombs, thermonuclearbombs or hydrogen bombs).
تصویر نجومی روز ناسا: SH2-308؛ سحابی سر دلفین
این حباب کیهانی که توسط بادهای سریع یک ستاره داغ و پرجرم منفجر شده است، عظیم است.
این سحابی که به‌عنوان Sharpless 2-308 فهرست‌بندی شده است، در فاصله 5000 سال نوری از ما به سمت صورت فلکی کلب اکبر یا سگ بزرگ (Canis Major) قرار گرفته است و عرضی کمی بیشتر از یک ماه کامل آسمان را می‌پوشاند. این مقدار مطابق با قطر 60 سال نوری در فاصله تخمینی آن است.
ستاره عظیمی که این حباب را ایجاد کرده است، یک ستاره ولفرایه (Wolf-Rayet star)، آن ستاره درخشان نزدیک مرکز سحابی است.
ستارگان ولفرایه بیش از 20 برابر خورشید جرم دارند و تصور می‌شود که در یک مرحله کوتاه پیش از ابرنواختری در مراحل تکامل ستاره‌های عظیم قرار دارند.
بادهای سریع وزیده‌شده از این ستاره ولفرایه، سحابی حباب‌شکل را ایجاد می‌کنند، زیرا مواد متحرک کندتر را از یک مرحله اولیه تکامل ستاره، با خود می‌برند. سن این سحابی دستخوش باد (windblown)، حدود 70000 سال است.
انتشار نسبتاً ضعیفی که توسط فیلترهای باند باریک در این تصویر عمیق ثبت شده است، تحت تأثیر درخشش اتم‌های اکسیژن یونیزه‌شده، به رنگ آبی درآمده ااست.
SH2-308 با ارائه یک سیمای بی‌خطر، به عنوان سحابی سر دلفین نیز شناخته می‌شود (Dolphin-head Nebula).
منبع: ناسا