توضیح: ستارگان عظیم در کهکشان راه شیری ما زندگی تماشایی دارند. کوره‌های هسته‌ای آنها که از ابرهای کیهانی بزرگ فرو می‌ریزند، مشتعل می‌شوند و عناصر سنگینی در هسته خود ایجاد می‌کنند. برای پرجرم‌ترین ستارگان، تنها پس از چند میلیون سال، مواد غنی‌شده دوباره در فضای بین ستاره‌ای منفجر می‌شوند، جایی که تشکیل ستاره‌های نو می‌تواند دوباره آغاز شود.
این ابر باقیمانده در حال انبساط که به نام ذات‌الکرسی الف یا آ (Cassiopeia A) شناخته می‌شود، نمونه‌ای از این مرحله نهایی چرخه حیات ستاره‌ای است.
نور حاصل از این انفجار ابرنواختری که این بقایا را ایجاد کرد، برای اولین بار در حدود 350 سال پیش در آسمان سیاره زمین دیده شد، ولی 11000 سال طول کشیده بود تا آن نور به ما برسد.
این تصویر واضح از دوربین نزدیک به مادون قرمز (NIRCam) تلسکوپ فضایی جیمز وب، رشته‌ها و گره‌های هنوز داغ باقیمانده ابرنواختر را نشان می‌دهد. پوسته سفید و دود مانند بیرونی موج انفجار در حال انبساط، حدود 20 سال نوری وسعت دارد، در حالی که لکه درخشان نزدیک به مرکز، یک ستاره نوترونی یعنی بقایای فوق‌العاده متراکم و فرو ریخته از هسته عظیم ستاره اولیه است. پژواک‌های نور ناشی از انفجار فاجعه‌بار این ستاره عظیم نیز در تصویر دقیق وب از باقیمانده ابرنواختر ذات‌الکرسی الف قابل شناسایی هستند.
منبع: ناسا
Supernova Remnant Cassiopeia A
2023 December 14
Image Credit: NASA, ESA, CSA, STScI; D. Milisavljevic (Purdue University), T. Temim (Princeton University), I. De Looze (University of Gent)
