توضیح: به نظر می‌رسد کهکشان‌های مارپیچی بزرگ (Grand spiral galaxies)، صاحب تمام شکوه و جلال کیهان هستند و خوشه‌های ستاره‌ای جوان، درخشان و آبی خود را در بازوهای مارپیچی متقارن و زیبایشان به رخ می‌کشند. اما کهکشان‌های کوچک و نامنظم نیز ستاره می‌سازند.
در واقع کهکشان کوتوله IC 2574 (dwarf galaxy IC 2574) شواهد واضحی از فعالیت شدید ستاره‌زایی در مناطق متمایل به قرمز گاز هیدروژن درخشان خود نشان می‌دهد. درست مانند کهکشان‌های مارپیچی، نواحی متلاطم ستاره‌زایی در IC 2574 توسط بادهای ستاره‌ای و انفجارهای ابرنواختری که مواد را به محیط میان‌ستاره‌ای کهکشان پرتاب می‌کنند و باعث تشکیل ستاره‌های بیشتر می‌شوند، متلاطم می‌شوند.
IC 2574 که تنها 12 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد، بخشی از گروه کهکشان‌های M81 است که به سمت صورت فلکی شمالی دب اکبر دیده می‌شوند.
این جهان جزیره‌ای دوست‌داشتنی که به سحابی کدینگتون (Coddington’s Nebula) نیز معروف است، حدود 50000 سال نوری وسعت دارد و توسط ستاره‌شناس آمریکایی ادوین کدینگتون در سال 1898 کشف شد.
منبع: ناسا
IC 2574: Coddington’s Nebula
2025 February 6
Image Credit & Copyright: Lorand Fenyes
